…θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τούς σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε»
«…θα έλθει εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους…
θα τους καλέσει, όμως, ο Θεός και θα καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. Σε πολλούς θα υπάρχει τάση προς την ασκητική ζωή. Αυτοί που παλιά ήταν αμαρτωλοί και οινοπότες θα γεμίσουν τις εκκλησίες και θα αισθανθούν μεγάλη δίψα γιά την πνευματική ζωή. Πολλοί θα γίνουν μοναχοί. Θ’ ανοίξουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες θα είναι γεμάτες πιστούς. Το ότι σήμερα αμαρτάνουν πολύ, θα τους οδηγήσει σε πιο βαθιά μετάνοια.
Η ΡΩΣΙΑ ,Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ.Ο 3ΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,Η ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ,ΡΩΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΙΝΑΣ,Η ΤΕΛΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ
Ένας πολύ-πολύ σπουδαίος προφήτης Γέροντας (Στάρετς στα ρώσικα) ήτανε ο Άγιος Αριστοκλής της Μόσχας, Αθωνείτης καλόγερος, που η Ιερή Μνήμη του τιμάται κάθε 24 Αυγούστου (μέρα μνήμης και του δικού μας Πατροκοσμά του Αιτωλού). Νάτα εδώ πέρα μερικά βιογραφικά του στοιχεία. Κατά κόσμον λεγότανε Αλέξιος Αμβρόσιμωφ και γεννήθηκε το 1846 σε μια πόλη στα Ουράλια, το Όρενμπουργκ. Παντρεύτηκε νέος, αλλά πέθανε το 1876 η κακομοίρα η γυναίκα του, πολύ μικρή, και τότε ο Ρώσος αυτός συγκλονίστηκε… Βρήκε όμως τον δρόμο του Θεού και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί πέρα έγινε καλόγερος.
Το 1880 εκάρη μοναχός και πήρε το νέο του όνομα: Αριστοκλής. 100% Ελληνικό δλδ., όπως και τα περισσότερα των Ρώσων Αγίων, μοναχών κτλ. Ύστερα έμεινε κάμποσα χρόνια εκεί, στο Περιβόλι της Παναγίας, πήγε μετά στην Μόσχα, ξαναγύρισε στο Άγιον Όρος και στο τέλος ξαναπήγε πίσω στην ρώσικη μεγαλούπολη. Εκεί πέρα έζησε και τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ήτανε προφήτης και θαυματουργός, γιατί είχε χαρίσματα μεγάλα απ’ τον Χριστό. Τον είπανε Άγιο της Μόσχας, κι όχι άδικα. Κοιμήθηκε για πάντα το 1918, 24 Αυγούστου, γι’ αυτό και τον γιορτάζουνε την ημερομηνία αυτή. Άγιος έγινε από το ρώσικο Πατριαρχείο το 2001. Σήμερα απ’ τα κόκκαλά του γίνονται, λένε, ακόμα θαύματα και το λείψανό του ευωδιάζει…
ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Δ.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΙΕΡΟΚΥΡΗΚΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ 3ΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ,ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ,ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ
ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΠΑΤΑΡΩΝ,ΑΓΙΟΣ ΤΑΡΑΣΙΟΣ,ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΑΦΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΛΕΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΠΕΡΙ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ ΙΩΑΝΝΗ,ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ,ΟΣΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΜΥΡΟΒΛΥΤΗΣ.ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ,ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ,ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος Επίσκοπος Πατάρων
Από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την αφοσίωσή του στον Χριστό και την προθυμία του να συμμετέχει στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Η Χάρις του Θεού τον καθοδηγούσε στη ζωή του. Με τα πνευματικά και διανοητικά χαρίσματα, που τον προίκισε ο Δημιουργός, απέκτησε ασυνήθιστη για την εποχή του μόρφωση πάνω σε φιλοσοφικά και θεολογικά θέματα. Ακόμα δεν είχαν διατυπωθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους με σαφείς όρους τα δόγματα της Χριστιανικής πίστεως. Στο β’ ήμισυ του γ’ αιώνα βρίσκονταν σε έξαρση οι συζητήσεις, κατά πόσον η ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνος και άλλων μπορεί να επηρεάζει τη Χριστιανική Θεολογία. Και ακόμη, ωρισμένες διδασκαλίες που διετύπωσε ο Ωριγένης είχαν φέρει αναστάτωση στους εκκλησιαστικούς κύκλους.Η Εκκλησία εκτιμώντας τη φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση του Μεθοδίου, αλλά και την αφοσίωσή του στον Θεό τον εξέλεξε Επίσκοπον Πατάρων της Λυκίας. Με ένθεο ζήλον ανέλαβε τη διαποίμανση των ψυχών, που του εμπιστεύθηκε ο Αρχιποίμην Κύριος.
Με τα εμπνευσμένα κηρύγματά του και την αγία βιωτή του εφώτιζε και οικοδομούσε πνευματικά το πλήρωμα της Εκκλησίας. Και δεν περιοριζόταν μόνον στην Επαρχία του. Με προθυμία έσπευδε, όπου τον καλούσαν, για να κατατροπώνει τους κακοδόξους και αιρετικούς.